Terk edilme korkusu, çeşitli etmenler sebebi ile ortaya çıkan karmaşık bir olgudur. Terk edilme korkusu, yetişkinlik çağlarında da insanların hayatını olumsuz etkileyen bir korku olarak karşımıza çıkmaktadır. Kayıp veya travmayı da içine alan bu korku çeşitli gelişimsel deneyimlerden (geçmiş yaşantılardan) kaynaklanmaktadır.
Doğumdan itibaren insanların bilişsel gelişimi hızla sürmektedir. Bilişsel sürecin sekteye uğramış olması terk edilme korkusunu tetikleyebilir. Örneğin, yaşamın ilk yıllarında nesne sürekliliği gelişmemiş durumdadır. Çocuk görmediği her şeyin yok olduğuna inanmaktadır. Bu dönemde ihtiyaçları düzenli olarak karşılanmayan çocuk, bilişsel olarak çeşitli problemlere sahip olur.
Özellikle yaşamımızın ilk yıllarında çeşitli duygusal mesajlara daha fazla ihtiyaç duyarız. Geçmişte ikili ilişkilerle ilgili zorluklar ve problemli yaşam deneyimleri neden olabilir. Bakım verenin yetersiz duygusal dönütleri, sosyal çevre tarafından dışlanmak, ikili ilişkilerde zorbalığa maruz kalmak, terk edilme korkusunu tetikleyebilir.
Geçmiş yaşantıda zorbalığa, dışlanmışlığa maruz kalan kişi, bu durumu kontrol altına alabilmek için çeşitli yollar dener. Bu yollardan birisi zorbalığa ve dışlanmışlığa maruz kalmamak için insanları memnun etmektir. Kişi insanlara fedakarca davranır. İsteklerini yerine getirmek ve sevgi ihtiyacını giderebilmek ister. Bu durum; ileri yaşlarında ilişkilerde bağımlı rol olmasına zemin hazırlar.
Terk edilme korkusuna sahip olan bir yetişkin, ikili ilişkilerinde bağımlı bir role bürünür ve hatalar yapmaya başlar. Bu yüzden uzun süreli ikili ilişkilerde sorunlar yaşar. Olumsuz deneyimlerin artmasının ardından da; uzun süreli romantik ilişkilerden ve köklü arkadaşlık ilişkilerinden uzaklaşmaya başlar.
