Şiddet, bir kişinin ya da bir grubun başka kişilere fiziksel zarar vermek amacıyla saldırıda bulunma eylemidir. Fiziksel zararın patlayıcılar yoluyla olması, yaralama ya da yok etme davranışını amaçlaması şiddetin uç noktasıdır.
Şiddet davranışının genetiği hakkında yapılan bazı çalışmalar bulunmaktadır. Bunlardan birisi 1968 yılında Cristiansen tarafından yapılan çalışmadır. Tek yumurta ikizlerinde suç konkordansı %74 olarak, çift yumurta ikizleri arasında da %47 olarak bulunmuştur.
1997 yılında Coccaro ve arkadaşları tarafından yapılan bir çalışmaya göre de fiziksel saldırganlıkta genetik geçişin %47, dolaylı fiziksel saldırganlığın %40 olduğu bulunmuştur. Sözel saldırganlıkta da bu oran %28 olarak bulunmuştur.
Literatürde kromozom anormalliklerinin suça yatkınlığı konusunda bir çalışma yapılmıştır. Cinsiyet kromozomlarının fazla olması yani XXY, XYY karyotiplerinde santral sinir sisteminde gelişimsel kusurlara yol açtığını belirtmişlerdir. Bu kusurlar da davranım sapmalarına yol açmaktadır. Ancak istatistiklere baktığımızda XXY ve XYY karyotipli insanların suç işleyen bireylerin çok azını oluşturduğunu görmekteyiz.
